Αριστοτέλης:

"... Των πολλών επιδίωξις η ηδονή, των εκλεκτών η δόξα, των επιλέκτων η αρετή!"

Ηθικό δίδαγμα: μακριά από τα ρεμάλια!

Τέλειωσε τις σπουδές του στο εξωτερικό ο Πυθαγόρας και νά τος πίσω στην πατρίδα του τη Σάμο ν' αναλαμβάνει δάσκαλος του γιου τού τυράννου Πολυκράτη.

Βέβαια, όταν ακούτε "Πολυκράτης της Σάμου" να ξέρετε πως πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα κουμάσια της αρχαιότητας. Δεν τού φτανε που ήταν τύραννος, είχε αναδειχθεί σε έναν από τους τρομερότερους πειρατές της Ιωνίας! Δεν τολμούσε πλοίο να πλησιάσει τις ακτές και τα πλοία του αρχιπειρατή έπεφταν πάνω του να το κουρσέψουν!

Ο Πολυκράτης δεν ήταν άνθρωπος της προκοπής. Στην αυλή του δεν έκανε τίποτε άλλο από το να γλεντοκοπά με καμιά εκατοστή κοριτσόπουλα κι άλλα τόσα περίπου χαριτωμένα αγοράκια. Και για ξεκάρφωμα είχε μαζέψει και πέντ-έξι διανοουμένους για να δείχνει ότι προστατεύει τα γράμματα και τις τέχνες...

Ε ... δεν άντεξε για πολύ κοντά του ο καημένος ο Πυθαγόρας. Ασκητικός και ηθικολόγος καθώς ήταν αποφάσισε να ξαναμπεί στα πλοία και νά τος, όλο ζωντάνια, στα σαράντα του, να αποβιβάζεται στον Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας!

Οι γέροντες της πόλης του έδειξαν μεγάλη εμπιστοσύνη και του ανέθεσαν να διδάξει στους νέους την ελληνική σοφία. Άλλο που δεν ήθελε ο Πυθαγόρας! Μέχρι να πεις "καμηλοπάρδαλη" ίδρυσε μια σχολή ("εταιρία" την έλεγε) με 300 περίπου φανατικούς μαθητές του...

Πυρ, γυνή και θάλαττα....

Μετά την αιγυπτιακή του περιπέτεια, ο Πυθαγόρας συνέχισε τις σπουδές του στους Χαλδαίους (αστρονομία), Φοίνικες (λογιστική και γεωμετρία) και Μάγους (μυστικές τελετές). Σημειωτέον πώς Μάγοι ονομάζονταν μία από τις έξι φυλές των Μήδων της Μ. Ασίας!

Κάποτε πέρασε κι απ' την Περσία όπου και συνάντησε τον μεγάλο Ζαρατούστρα απ' τον οποίον έμαθε τη θεωρία των αντιθέτων.

Ο Ζαρατούστρα δίδασκε πως τα πάντα γεννιούνται από τη σύγκρουση των δυνάμεων του Καλού και του Κακού. Με το Καλό συμπαρατάσσονται το Φως και ο Άντρας και με το Κακό το Σκότος και η Γυναίκα!

Παράξενο πράγμα... Όλοι οι μεγάλοι σοφοί της αρχαιότητας (Κομφούκιος, Ζαρατούστρα, προφήτης Ησαϊας μέχρι και ο απόστολος Πάυλος) πάντα έβαζαν τη γυναίκα στην πλευρά του κακού...

Ε όχι και πουτάνα ο Πυθαγόρας!

Ο Πυθαγόρας πίστευε στη μετενσάρκωση. Η ψυχή του μετακόμιζε από σώμα σε σώμα, άλλαζε ... ένας θεός ξέρει πόσα είδη ζώων ... ενδεχομένως και φυτών!

Από τη σταδιοδρομία του ως ανθρώπου "γνωρίζουμε" ότι αρχικά έζησε ως Αιθαλίδης, γιος του Θεού Ερμή. Έπειτα ως Εύφορβος που συμμετείχε στον Τρωικό Πόλεμο και τραυματίσθηκε απ' τον Μενέλαο. Στη συνέχεια τον συναντάμε στη νήσο Δήλο ως έναν φτωχό ψαρά με το όνομα Πύρρος.

Η εντυπωσιακότερη όμως μετενσάρκωση του Πυθαγόρα πρέπει να ήταν όταν η ταλαιπωρημένη του ψυχή μπήκε στο αρωματισμένο κορμί της ξακουστής εταίρας Αλκώς!

Τα "φακελάκια" του Πυθαγόρα...

Ο Πυθαγόρας γεννήθηκε στη Σάμο, εκεί γύρω στα 570 π.Χ. Είχε κάποιο χοντρό μέσο κι έτσι τον δέχθηκε στη Σχολή του ο περίφημος δάσκαλος Φερεκύδης! Εκεί, το πρώτο πράγμα που έμαθε, όπως λεν οι βιογράφοι του, ήταν να κάνει θαύματα!

Κάποια στιγμή ο Φερεκύδης πέθανε! Οι μαθητές του δεν μπόρεσαν να κάνουν το θαύμα και να τον αναστήσουν κι έτσι ο Πυθαγόρας, που αγαπούσε τα μαθηματικά, πήγε για μεταπτυχιακά στους Αιγύπτιους ιερείς!

Πήρε μαζί του τρεις ασημένιες στάμνες και μια συστατική επιστολή του τύραννου της Σάμου Πολυκράτη και νά τος ο φίλος μας στον Φαραώ Άμασι!

Ο Άμασις, για να τον ξεφορτωθεί τον παρέπεμψε στους ιερείς της Ηλιούπολης. Εκείνοι, όμως, αφού πήραν το "φακελάκι", δηλαδή τη μια ασημένια στάμνα, δήλωσαν υποκριτικά ανάξιοι να αναλάβουν έναν τόσο σπουδαίο μαθητή και τον ξαπόστειλαν στους συναδέλφους τους στη Μέμφιδα!

Αλλά κι εκείνοι έκαναν το ίδιο! Πήραν το φακελάκι τους και τον έστειλαν "πακέτο" στους ιερείς της Θήβας! Αυτοί οι καημένοι δεν είχαν πού αλλού να τον ... διεκπαιρεώσουν κι αναγκάστηκαν να τον δεχθούν. Τον υπέβαλαν βέβαια σε τρομερές δοκιμασίες αλλά ο Πυθαγόρας άντεξε κι αναδείχθηκε ο καλύτερος μαθητής τους...

Τα "βατραχάκια" των φιλοσόφων...

Ωραίοι, δε λέω, οι τρεις Μιλήσιοι φιλόσοφοι. Όμως πέταγαν κι αυτοί τα "βατραχάκια" τους ... που δεν ήταν και λίγα!

Ο καημένος ο Θαλής φαντάζονταν τη Γη σα μια μεγάλη σχεδία που επέπλεε σε μιαν απέραντη έκταση νερού! Που και που το νερό ταράζονταν, με συνέπεια να κλυδωνίζεται η σχεδία και να προκαλούνται σεισμοί...

Ο Αναξίμανδρος, πάλι, θεωρούσε πως η Γη είναι κάτι σαν τούρτα κρεμασμένη στον αέρα, στο κέντρο του σύμπαντος! Η τουρτίτσα δεν πέφτει γιατί βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο κι έτσι δεν έχει λόγο να διαλέξει μία κατεύθυνση αντί μιας άλλης...

Αλλά κι ο Αναξιμένης δεν πήγε πίσω! Νόμιζε πως το σύμπαν είναι μια γυάλινη μπάλα, σαν εκείνες που αγοράζουμε τα Χριστούγεννα κι αν τις αναποδογυρίσουμε πέφτει χιόνι. Στη γυάλινη αυτή μπάλα είναι τοποθετημένη η Γη σαν ένας επίπεδος δίσκος. Βρίσκεται ακριβώς στη μέση και χωρίζει το Σύμπαν σε δύο ημισφαίρια: το κατώτερο που είναι γεμάτο αέρα, και το ανώτερο που περιέχει τον Ήλιο, τη Σελήνη και τα άλλα αστέρια...

Η λογική του Αριστοτέλη!

Ο νομάρχης Θεσσαλονίκης υποστηρίζει ότι ο κόσμος οφείλει τα πάντα στην Ελλάδα!

Ο Γάλλος ζωγράφος Γουσταύος Κουρμπέ, στον πίνακα "Η προέλευση του κόσμου" (1866) απεικονίζει ένα γυναικείο σώμα, απ' το στήθος και κάτω, με τα πόδια ανοιχτά εις τρόπον ώστε το αιδοίο να βρίσκεται στο κέντρο της σύνθεσης!

Εφόσον η προέλευση του κόσμου είναι ένα αιδοίο και ο κόσμος ό,τι έχει το οφείλει στην Ελλάδα, τι συμπέρασμα μπορούμε να βγάλουμε για τη χώρα μας;

Νερό, άπειρο ή αέρας;

Μεγάλη τρέλα είχε ο Θαλής με την παρατήρηση των ουράνιων φαινομένων. Αλλά οι συμπατριώτες του δεν μπορούσαν να τον καταλάβουν.
Μια μέρα, καθώς περπατούσε κοιτώντας τον ουρανό, έπεσε μέσα σ’ έναν βόθρο! Ακόμα και μια υπηρέτρια που περνούσε τυχαία, άρχισε να τον δουλεύει: «βρε συ Θαλή, δεν μπορείς να δεις αυτά που είναι μπροστά στα πόδια σου, νοιάζεσαι για τα πράγματα του ουρανού;
Το κύρος του Θαλή ανέβηκε μόνο μετά το 585 π.Χ., όταν κατόρθωσε να προβλέψει μια ολική έκλειψη ηλίου! Από τότε αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στις μετρήσεις και στις έρευνές του.
Και δεν κατόρθωσε λίγα πράγματα: μέτρησε το ύψος των πυραμίδων από τη σκιά τους, διαίρεσε το έτος σε 365 μέρες, ανακάλυψε τη Μικρή Άρκτο κλπ.
Την εποχή εκείνη όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι και επιστήμονες κοιμόταν και ξύπναγαν με ένα άγχος: να βρουν την πρωταρχική ουσία των όντων, το στοιχείο δηλαδή απ’ το οποίο προέρχονται τα πάντα!
Για το Θαλή η αρχή ήταν το υγρό, δηλαδή το νερό! Ο φίλος μας είχε παρατηρήσει πως όλα όσα είναι ζωντανά στη φύση, αποτελούνται κυρίως από υγρά: τα φυτά, οι τροφές, το σπέρμα κλπ. Η αγαπημένη του φράση ήταν: «νερό ίσον ζωή!».
Για τον μαθητή του τον Αναξίμανδρο αρχή ήταν το άπειρο! Από αυτό προήλθαν όλα και σ’ αυτό θα καταλήξουν!
Κάπου ανάμεσά τους κινήθηκε ο Αναξιμένης. Γι’ αυτόν η πρωταρχική ουσία είναι ο αέρας! Ένα στοιχείο, δηλαδή, που βρίσκεται στη φύση (όπως το νερό του Θαλή) κι έχει το χαρακτηριστικό να είναι αόρατο (όπως το άπειρο του Αναξίμανδρου)…