Ο "πάσσαλος της στιγμής"!

Ο περιορισμός στο παρόν είναι χαρακτηριστικό όχι του ανθρώπου αλλά του ζώου, για το οποίο ο Νίτσε είπε ότι «ζει δεμένο στον πάσσαλο της στιγμής» και για το λόγο αυτό δεν είναι ποτέ μελαγχολικό ή αηδιασμένο!
Ενώ το ζώο ηρεμεί όταν έχουν ικανοποιηθεί οι ανάγκες του, ο άνθρωπος νιώθει κορεσμό μόλις πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του!
Ο άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να καθηλωθεί στο παρόν! Οι εκπληρωμένοι πόθοι του δεν του χαρίζουν πια ευτυχία και νόημα ζωής …

Νίτσε:

... ο τελευταίος χριστιανός πέθανε στον Σταυρό!

Μισεί τη ζωή ο Χριστιανισμός; (Γ' Η άποψη του Νίτσε)

(από το ιστολόγιο θεολογικού προβληματισμού "Συ είπας"

http://sueipas.blogspot.com/)

Ο Νίτσε κατηγόρησε τον χριστιανισμό ότι πότισε δηλητήριο τον έρωτα και τη χαρά με αποτέλεσμα ο έρωτας να μην πεθάνει μεν αλλά να εκφυλιστεί σε αμάρτημα. Ότι στη χριστιανική αρετή επικράτησαν πλατωνικές και πλωτινικές τάσεις εναντίον του σώματος, περιφρόνησης της χαράς και αδυναμίας να πούμε «ναι» στη ζωή και στις απαιτήσεις της … Αποκάλεσε, μάλιστα, τον χριστιανισμό «βαμπιρισμό» καθώς πίστευε ότι ρουφά το αίμα και τη δύναμη της ζωής και κάνει τον άνθρωπο αναιμικό και καχεκτικό!
Μια άλλη μομφή του Νίτσε κατά του χριστιανικού ήθους είναι ότι αυτό αποτελεί «ήθος δούλων» που πηγάζει απ’ τη μνησικακία των αδυνάμων! Η αγάπη, η συμπόνια, η συγγνώμη, η αλληλεγγύη είναι «αρετές των αδυνάμων», δηλαδή αυτών που δεν έχουν τη δύναμη να θέτουν τον εαυτό τους ως σκοπό ή να θέτουν από μόνοι τους σκοπούς!
(προσεχώς: μισεί ο χριστιανισμός το ανθρώπινο σώμα;)

Κυνικοί και Κυρηναίοι ...

Μια μέρα ο Διογένης έπλενε ραπανόφυλλα σ’ ένα συντριβάνι. Τον πλησιάζει ο Αρίστιππος και του λέει: « αν μάθαινες να μιλάς με τους πλούσιους δεν θα χρειαζόταν να ξαναφάς χορταρικά!».
Κι ο Διογένης αποκρίθηκε: «κι αν εσύ μάθαινες να τρως χορταρικά, δεν θα χρειαζόταν να υποκλίνεσαι στους ισχυρούς!»…

«Ζήσε το σήμερα!» (Κυρηναϊκή Σχολή)

Ιδρυτής της ήταν ο Αρίστιππος, μαθητής του Σωκράτη.
Σύνθημά της: «ζήσε τη στιγμή που φεύγει!», δηλαδή το τώρα!
Οι Κυρηναίοι είχαν τα κότσια να πουν: «τη στιγμή αυτή δεν μου συμβαίνει τίποτα κακό, οι άνθρωποι που αγαπώ είναι καλά στην υγεία τους, είμαι ευτυχισμένος!»…
Αν για τους «κυνικούς» ελευθερία σήμαινε να αρκείσαι στα λίγα για να μην υποδουλωθείς στις ηδονές, για τους «κυρηναϊκούς» μεγαλύτερη ελευθερία είναι το να μπορείς να διασχίζεις τις ηδονές της ζωής χωρίς να σε παγιδεύουν!