Κλειστόν...

... γιατί και η Φιλοσοφία 

έχει τα όριά της!

Καρλ Πόπερ:

Οι απαισιόδοξοι έχουν συνήθως δίκιο.

Δίχως όμως τους αισιόδοξους

η ανθρωπότητα δεν θα είχε προοδεύσει!

Νίτσε και γυναίκες...

"Στο μίσος και στον έρωτα η γυναίκα

είναι περισσότερο βάρβαρη απ' τον άντρα"

Καζαντζάκης:

Η καρδιά του ανθρώπου

είναι ένα κουβάρι κάμπιες.

Φύσηξε Θε μου

να γίνουν πεταλούδες!

Στην Αθήνα υπάρχουν Δικαστές;

Ο Βασιλιάς της Πρωσίας Φρειδερίκος ο Μέγας είχε το παλάτι του στο Πότσδαμ.

Δίπλα ακριβώς στο παλάτι υπήρχε ένας ανεμόμυλος που έκανε δαιμονισμένο θόρυβο και δεν άφηνε το Βασιλιά να κοιμηθεί.

Ο Φρειδερίκος για να ησυχάσει ζήτησε να αγοράσει τον ανεμόμυλο, αλλά ο μυλωνάς αρνήθηκε γιατί ήταν "οικογενειακό κειμήλιο".

Θύμωσε, λοιπόν, ο Βασιλιάς κι απείλησε να του τον πάρει με τη βία.

Ο μυλωνάς δεν πτοήθηκε καθόλου και είπε την παροιμιώδη φράση:

"Ναι, αλλά υπάρχουν Δικαστές στο Βερολίνο"!

Ο Βασιλιάς χαλάρωσε κι ένιωσε ικανοποιημένος που ο λαός του έδειχνε τόση εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη του κράτους του...

Ηράκλειτος:

"Προτιμότερο να σβήνεις την αλαζονεία παρά την πυρκαγιά"

Είναι ο καπιταλισμός "αυτοκαταστροφικός";

Ο Μαρξ θεωρούσε το καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής "αντιφατικό".

Ο καπιταλισμός, έλεγε, εμπεριέχει τον ίδιο τον σπόρο της καταστροφής του.

Ο καπιταλιστής, π.χ., εκσυγχρονίζει τις εγκαταστάσεις του εργοστασίου του ώστε να μειώσει το κόστος παραγωγής και να πουλήσει τα προϊόντα του σε πιο ανταγωνιστικές τιμές.

Το ίδιο όμως κάνουν και οι υπόλοιποι καπιταλιστές.

Έτσι, τα εργοστάσια γίνονται περισσότερο παραγωγικά αλλά χρειάζονται λιγότερα εργατικά χέρια.

Όλο και περισσότεροι εργάτες μένουν άνεργοι, η αγοραστική τους δύναμη εξαντλείται, τα προϊόντα μένουν απούλητα και η επανάσταση είναι έτοιμη να ξεσπάσει...

Οι "κατηγορικές προσταγές" του Καντ:

- Να ενεργούμε έτσι ώστε η κάθε μας πράξη να γίνεται καθολικός νόμος. Δηλαδή πρότυπο και υπόδειγμα υπεράσπισης του δημόσιου συμφέροντος.

- Να θεωρούμε τους ανθρώπους σκοπούς κι όχι μέσα της ζωής μας.

Χριστιανοί: στωικοί ή κυνικοί;

Κάποιοι αμύητοι διακρίνουν στενή συγγένεια του Χριστιανισμού με τη Στωική ηθικολογία.

Είναι αυτοί που συγχέουν τη θρησκεία με την Εκκλησία.

Ο Χριστιανισμός όμως έχει γονιδιακή συγγένεια με μια άλλη Σχολή Ιεροκηρύκων, χωρίς σύνορα, ήπιων, απολίτικων και αναρχικών, απελευθερωμένων από δόγματα και φορμαλισμούς, που αδιαφορούσαν για πλούτη και εξουσίες, και πρότειναν την αλληλοβοήθεια, την οικουμενική αγάπη και την απλή ζωή.

Κι είχαν για προστάτη τους έναν γιό του Δία, τον Ηρακλή!

Τους έλεγαν "Κυνικούς"...

Ο κουφός βάτραχος...

Κάποτε οι βάτραχοι οργάνωσαν έναν αγώνα: θα νικούσε όποιος ανέβαινε πρώτος σ' έναν ψηλό και λείο βράχο.

Πολλοί άνθρωποι συγκεντρώθηκαν να παρακολουθήσουν τον αγώνα.

Κανείς απ' τους θεατές δεν πίστευε πως οι βάτραχοι θα τα καταφέρουν.

Κι όλοι έλεγαν "Άδικος κόπος, δεν πρόκειται κανένας τους να φτάσει στην κορυφή!"

Τους άκουγαν οι βάτραχοι κι άρχισαν να αμφιβάλλουν για τους εαυτούς τους.

Ο ένας μετά τον άλλον παραδεχόταν την αδυναμία του κι εγκατέλειπε τον αγώνα.

Στο τέλος, μόνο ένας κατόρθωσε, με υπερπροσπάθεια, ν' ανέβει στην κορυφή.

Όλοι οι βάτραχοι έτρεξαν κοντά του και τον ρωτούσαν πώς τα κατάφερε.

Τότε συνειδητοποίησαν πως ο νικητής ήταν κουφός...