Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Ο Καντ μας καλεί ν' αναλάβουμε τις ευθύνες μας...

"Διαφωτισμός είναι η έξοδος του ανθρώπου απ' την ανωριμότητα για την οποία ο ίδιος είναι υπεύθυνος.
Ανωριμότητα είναι η αδυναμία να μεταχειρίζεσαι το νου σου χωρίς την καθοδήγηση ενός άλλου.
Είμαστε υπεύθυνοι γι' αυτή την ανωριμότητα όταν η αιτία της βρίσκεται όχι στην ανεπάρκεια του νου αλλά στην έλλειψη αποφασιστικότητας και θάρρους".
Βασικός άξονας της σκέψης του Καντ ήταν η "αρχή της ατομικής ευθύνης": κάθε άτομο έχει καθήκον να συμβάλλει ενεργά στη βελτίωση του εαυτού του αλλά και της κοινωνίας.
Η πρόοδος δεν έρχεται νομοτελειακά, ως αποτέλεσμα κάποιων ανώτερων δυνάμεων, αλλά αποτελεί συνέπεια της βούλησης και της ηθελημένης προσπάθειας των ανθρώπων.
Ο πολίτης που στέκεται απαθής από έλλειψη θάρρους ή αποφασιστικότητας, συμβάλλει στη στασιμότητα και την παρακμή...

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Συνηθισμένες ιστορίες...

Ζευγάρι νιόπαντρο. Κυριακή πρωί, οι εφημερίδες στο τραπέζι, δίπλα στις φρυγανιές με το βούτυρο και το μέλι.
Ο σύζυγος διαβάζει τις πολιτικές αναλύσεις. Εκείνη τον πλησιάζει και με μετρημένο νάζι τον ρωτάει:
- Μ' αγαπάαααας;
- Ε;
- Μ' αγαπάαααας;
- Μα αυτό εννοείται!
Και στρέφεται πάλι στη διεθνή επικαιρότητα...
Το ερώτημα "μ' αγαπάς;" δεν ήταν αίτημα για παροχή πληροφοριών, δεν ήταν ραντεβού με την ιστορία, δεν απαιτούσε μια σοβαρή και καλά μελετημένη απάντηση.
Ήταν ένα απλό άνοιγμα προς τον άλλον, που θα πρόσφερε μια σταγόνα δροσιάς στη σχέση, μια πρόσκληση για ένα βλέμμα, δυο γλυκά λόγια, ένα τρυφερό χάδι!
Δεν απαιτούσε την απαρίθμηση κάποιων "αυτονόητων'...

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Προτιμώ τους άσχημους απ' τους όμορφους...

... γιατί μόνο η ασχήμια διαρκεί!
Οι όμορφοι άνθρωποι παύουν να έχουν ενδιαφέρον
μετά τα πενήντα!

Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Γιατί ο Σωκράτης ήταν μεγάλος επαναστάτης...

Η αρχαία Αθήνα ήταν μια οργανωμένη πολιτεία με έναν σαφώς κατετμημένο δημόσιο χώρο:
Εδώ η Πνύκα για την πολιτική λειτουργία της Εκκλησίας του Δήμου.
Εδώ η Αγορά για την εμπορική και συναλλακτική λειτουργία.
Ο Παρθενώνας για τη θρησκευτική.
Το θέατρο του Διονύσου για την τελετουργική και καλλιεργητική.
Το Γυμνάσιο για τη σωματική διάπλαση των νέων.
Όλα καλά τακτοποιημένα!
Κι εμφανίζεται ξαφνικά ο Σωκράτης και τα ανατρέπει όλα:
Πάει στην Πνύκα και δεν μιλάει.
Πάει στο Γυμνάσιο και δεν προσπαθεί ν' αθληθεί. Άλλωστε, θα ΄ταν πολύ αστείος με την τεράστια κεφάλα του και το ασούμπαλο κορμί του αν το επιχειρούσε...
Πάει στην Αγορά και δεν πουλάει ούτε αγοράζει.
Και τι κάνει;
Ανοίγει συζητήσεις με όλους και για όλα!
Σπάει την τακτοποιημένη τοπο-λογία της Πόλης!
Γίνεται ά-τοπος.
Γι' αυτό και ο Αριστοφάνης, στις "Νεφέλες" του, επιχειρεί να του δώσει έναν τόπο: τον ανεβάζει στα σύννεφα...