Μισεί τη ζωή ο Χριστιανισμός; (Γ' Η άποψη του Νίτσε)

(από το ιστολόγιο θεολογικού προβληματισμού "Συ είπας"

http://sueipas.blogspot.com/)

Ο Νίτσε κατηγόρησε τον χριστιανισμό ότι πότισε δηλητήριο τον έρωτα και τη χαρά με αποτέλεσμα ο έρωτας να μην πεθάνει μεν αλλά να εκφυλιστεί σε αμάρτημα. Ότι στη χριστιανική αρετή επικράτησαν πλατωνικές και πλωτινικές τάσεις εναντίον του σώματος, περιφρόνησης της χαράς και αδυναμίας να πούμε «ναι» στη ζωή και στις απαιτήσεις της … Αποκάλεσε, μάλιστα, τον χριστιανισμό «βαμπιρισμό» καθώς πίστευε ότι ρουφά το αίμα και τη δύναμη της ζωής και κάνει τον άνθρωπο αναιμικό και καχεκτικό!
Μια άλλη μομφή του Νίτσε κατά του χριστιανικού ήθους είναι ότι αυτό αποτελεί «ήθος δούλων» που πηγάζει απ’ τη μνησικακία των αδυνάμων! Η αγάπη, η συμπόνια, η συγγνώμη, η αλληλεγγύη είναι «αρετές των αδυνάμων», δηλαδή αυτών που δεν έχουν τη δύναμη να θέτουν τον εαυτό τους ως σκοπό ή να θέτουν από μόνοι τους σκοπούς!
(προσεχώς: μισεί ο χριστιανισμός το ανθρώπινο σώμα;)