Οι νεοστωικοί...

Ο νέος στωικισμός είναι καθαρά ιταλική υπόθεση. Οι τρεις σημαντικότεροι εκπρόσωποί του ήταν κάτοικοι της Ρώμης.
Ο Σενέκας ήταν ευγενικής καταγωγής και τον διέκρινε η θαρραλέα αντιμετώπιση του θανάτου. Άλλωστε συνήθιζε να λέει: "έπειτα από μένα θα συμβεί ό,τι υπήρχε πριν από μένα"! Επίσης, τα έβαζε και με τους πλούσιους: "Συχνά οι πλούσιοι δεν αξίζουν περισσότερο απ' τις τσάντες που χρησιμοποιούν για να κουβαλάνε τα χρήματα. Αυτοί δεν είναι άνθρωποι αλλά εξαρτήματα"! Βέβαια, οι απόψεις του δεν τον εμπόδιζαν να επιδιώκει το αυγάτεμα της δικής του περιουσίας. Επί Νέρωνα κατέλαβε υψηλό πολιτικό αξίωμα και οι κακές γλώσσες έλεγαν πως πίεζε τους μελλοθάνατους να του μεταβιβάσουν τις περιουσίες τους...
Ο Επίκτητος ήταν δούλος του απελεύθερου Επαφρόδιτου (δηλ. ενός πρώην δούλου). Το μεγάλο πρόβλημα της ζωής του (ήταν κουτσός) μάλλον συνέβαλε στο να μην λατρεύει ιδιαίτερα τη ζωή. Ούτε φαίνεται να είχε σε ιδιαίτερη εκτίμηση την ιδιοκτησία. Γι' αυτό συνήθιζε να λέει: μην πεις ποτέ ότι αυτό "το έχασα" αλλά ότι "το επέστρεψα"!
Ο Μάρκος Αυρήλιος έγινε αυτοκράτορας στα σαράντα του. Αν η κακοδαιμονία του Επίκτητου ήταν η σκλαβιά και η χωλότητα, του Μάρκου Αυρήλιου ήταν το κέρατο και τα υποπροϊόντα του. Η γυναίκα του Φαυστίνα τα έφτιαχνε με τους μονομάχους ενώ ένας απ' τους "γιους του", ο Κόμοδος, ήταν βέρος εγκληματίας!
Σε μια πολεμική εκστρατεία το 181 μ.Χ. κόλλησε πανούκλα, αλλά αντιμετώπισε την κατάσταση πολύ στωικά: ξάπλωσε σ' ένα κρεβάτι, τράβηξε το σεντόνι πάνω απ' το κεφάλι του και περίμενε το θάνατο...