Ο Επίκτητος έγραφε:
"Μην ξεχνάς πως είσαι ηθοποιός σ' ένα δράμα που ξετυλίγεται όπως θέλει ο ποιητής: αν το θέλει σύντομο, είναι σύντομο, αν το θέλει μεγάλο, μεγάλο. Αν ο ποιητής θέλει να υποκριθείς έναν ζητιάνο, εσύ κι αυτό το ρόλο πρέπει να τον παίξεις καλά. Το ίδιο έναν ανάπηρο, έναν άρχοντα ή έναν απλό άνθρωπο. Γιατί δική σου δουλειά είναι να παίξεις καλά το ρόλο που σου δώσανε..."
"Μην ξεχνάς πως είσαι ηθοποιός σ' ένα δράμα που ξετυλίγεται όπως θέλει ο ποιητής: αν το θέλει σύντομο, είναι σύντομο, αν το θέλει μεγάλο, μεγάλο. Αν ο ποιητής θέλει να υποκριθείς έναν ζητιάνο, εσύ κι αυτό το ρόλο πρέπει να τον παίξεις καλά. Το ίδιο έναν ανάπηρο, έναν άρχοντα ή έναν απλό άνθρωπο. Γιατί δική σου δουλειά είναι να παίξεις καλά το ρόλο που σου δώσανε..."
4 σχόλια:
Nai, ma de 8a to xonepsw pote pou den pira ton prwtagwnistiko!!!!
Το δύσκολο, κύριε καθηγητά, είναι πως ταυτοχρόνως καλούμαστε να παίξουμε πολλούς, διαφορετικούς και συχνά αντικρουόμενους ρόλους! Εκεί είναι που παθαίνουμε "σεντόνια" ή αναγκαζόμαστε να γίνουμε μέτριοι ή και κακοί ηθοποιοί. Διαφωνείτε;
Με εκτίμηση,
το σνούπι του τελευταίου θρανίου
Δεν σου θυμίζει κάτι μεταξύ του "the wall" των Pink Floyd και του 1984 του Όργουελ;
Δεν θα ήθελα να το παραδεχτώ, όμως όλοι μας παίζουμε ρόλο και κυρίως πολλές φορές παίζουμε τον ρόλο του μαλάκα (στη δουλειά, στο σπίτι, παντού).
Αυτό που με φοβίζει είναι ότι "κάνε κάνε τον μαλάκα, στο τέλος γίνεσαι".
Οπότε τι; Βιασμός; Να τον χαρούμε; Να τον ευχαριστηθούμε;
Οι αντάρτες έλεγαν: καλύτερα να ληστεύουμε με τους αετούς παρά να τρώμε με τις κότες...
doctor
Ανισόρροπη, εσύ πράγματι αδικήθηκες κορίτσι μου!
Σνουπίτσα, αν φταίει ο σκηνοθέτης, να τον αλλάξουμε;
Δόκτορ, σπέρνεις καινά δαιμόνια μου φαίνεται! Υποτάξου αγόρι μου στη μοίρα σου...
Δημοσίευση σχολίου