β) Η δημιουργία του κόσμου δεν είναι αποτέλεσμα της τύχης αλλά της σκόπιμης επίδρασης μιας λογικής δυνάμεως. Η πρώτη κίνηση δόθηκε απ' το Θεό ("πρώτον κινούν"). Παντού στη φύση επικρατεί σκοπιμότητα.
γ) Ο κόσμος είναι αιώνιος, έχει αρχή και τέλος, τείνει προς ανώτερα στάδια. Τα όντα που τον συγκροτούν διακρίνονται στα: άψυχα όντα (κατώτατα), φυτά, ζώα και ανθρώπους (τα μόνα με σκέψη και νόηση).
δ) Ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και ψυχή. Η ψυχή δίνει ζωή στο σώμα, το κινεί, το κατευθύνει, το οδηγεί. Ο νους είναι το ανώτερο μέρος της ψυχής.
ε) Ευτυχής είναι όποιος ζει ζωή ισορροπημένη και αρμονική. Πρέπει να τηρεί τον χρυσό κανόνα της "μεσότητας". Πρόκειται για το μέτρο που πρέπει να διακρίνει τις πράξεις μας μεταξύ δύο ακραίων καταστάσεων. Π.χ. μεταξύ της δειλίας και του θράσους προτιμάται η ανδρεία (το "μέσον").
γ) Ο κόσμος είναι αιώνιος, έχει αρχή και τέλος, τείνει προς ανώτερα στάδια. Τα όντα που τον συγκροτούν διακρίνονται στα: άψυχα όντα (κατώτατα), φυτά, ζώα και ανθρώπους (τα μόνα με σκέψη και νόηση).
δ) Ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και ψυχή. Η ψυχή δίνει ζωή στο σώμα, το κινεί, το κατευθύνει, το οδηγεί. Ο νους είναι το ανώτερο μέρος της ψυχής.
ε) Ευτυχής είναι όποιος ζει ζωή ισορροπημένη και αρμονική. Πρέπει να τηρεί τον χρυσό κανόνα της "μεσότητας". Πρόκειται για το μέτρο που πρέπει να διακρίνει τις πράξεις μας μεταξύ δύο ακραίων καταστάσεων. Π.χ. μεταξύ της δειλίας και του θράσους προτιμάται η ανδρεία (το "μέσον").
5 σχόλια:
Άντε, να μπει ο Σεπτέμβρης, να οργανωθούμε και να πάμε σ' άλλες πολιτείες φιλοσοφικές...
Το καλό με την φιλοσοφία, είναι πως σε κάνει να σκέφτεσαι! Άντε λοιπόν ας σκεφτούμε τη εννοούσε ο Αριστοτέλης. Ότι και αν σκεφτούμε, όπου και αν καταλήξουμε η φιλοσοφία θα έχει πετύχει τον «στόχο» της και εμείς θα έχουμε επιτεύξει ή τουλάχιστον προσεγγίσει τον δικό μας! Άντε ξεκινήστε!!!
Υστερόγραφο. Πάντως, ο Αριστοτέλης, μιλώντας για «πρώτο κινούν», δεν εννοούσε τον Θεό και αν εννοούσε τον Θεό, δεν τον εννοούσε με την έννοια που τον έχουμε μάθει εμείς! Έτσι δεν είναι ασκαρδαμυκτί;
Καλά, εμείς απ' το κατηχητικό και το δημοτικό μάθαμε για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης, ή, στην καλύτερη περίπτωση, για "έναν ηλικιωμένο ασπρομάλη παπούλη"...
Ο φιλοσοφικός Θεός (το "θείον") δεν έχει σχέση με τέτοιους ανθρωπομορφισμούς.
Επιπλέον, στη φιλοσοφία η θεογνωσία έχει και διαφορετική αφετηρία. Ενώ, π.χ., στη θρησκεία ο Θεός "αποκαλύπτεται", στη φιλοσοφία φτάνουμε στη γνώση του μέσω της λογικής.
Γράφει, λ.χ., ο Αριστοτέλης: "αφού στον κόσμο υπάρχουν πράγματα που αν τα συγκρίνουμε βγαίνει πως το ένα είναι καλύτερο από το άλλο, πρέπει να υπάρχει και ένα άριστο όλων. Αυτός είναι ο Θεός".
(στη θρησκεία ο Θεός "αποκαλύπτεται", στη φιλοσοφία φτάνουμε στη γνώση του μέσω της λογικής.)
Εδώ, νοιώθω την ανάγκη να θυμίσω , πως όπως πολύ σοφά έχουν ήδη πει η φιλόσοφοι, είμαστε μέρος ενός συνόλου. Η φιλοσοφία είναι το παν!
Ευχαριστώ.
οι όχι η
Δημοσίευση σχολίου