Ο Μαρξ θεωρούσε το καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής "αντιφατικό".
Ο καπιταλισμός, έλεγε, εμπεριέχει τον ίδιο τον σπόρο της καταστροφής του.
Ο καπιταλιστής, π.χ., εκσυγχρονίζει τις εγκαταστάσεις του εργοστασίου του ώστε να μειώσει το κόστος παραγωγής και να πουλήσει τα προϊόντα του σε πιο ανταγωνιστικές τιμές.
Το ίδιο όμως κάνουν και οι υπόλοιποι καπιταλιστές.
Έτσι, τα εργοστάσια γίνονται περισσότερο παραγωγικά αλλά χρειάζονται λιγότερα εργατικά χέρια.
Όλο και περισσότεροι εργάτες μένουν άνεργοι, η αγοραστική τους δύναμη εξαντλείται, τα προϊόντα μένουν απούλητα και η επανάσταση είναι έτοιμη να ξεσπάσει...
1 σχόλιο:
Τεράστιο θέμα.
Εν έχω μελετήσει ούτε Άνταμ Σμιθ ούτε Μαρξ ακόμα αλλά η αίσθηση μου ως τωρά είναι ότι ούτε ο καπιταλισμός ούτε ο σοσιαλισμός έχουν εφαρμοστεί "σωστά" ως σήμερα. Που τα θκιό ο δεύτερος φαίνεται πιο "ανθρωπιστικός" αφού εν "ωθείται" που το "κέρδος" αλλά το συνολικόν "όφελος" αλλά αν δεις δαμέ:
http://en.wikipedia.org/wiki/Egoism
για το πότε έναν άτομον λειτουργεί "συλλογικά/ αλτρουϊστικά" τζιαι πότε "εγωιστικά", γίνεται πολλά δύσκολον να ορίσουμεν ακόμα τζιαι τούτες τες θεμελιώδεις έννοιες. Πόσον μάλλον να επικρατήσει αρμονικά έναν παγκόσμιον σύστημαν (διότι τοπικές εφαρμογές εν καταδικασμένες σε αποτυχίαν) που να επιφέρει "ισορροπίαν".
Δημοσίευση σχολίου