Αρχαία Αθήνα δεν ήταν μόνο η Ακρόπολη, ο Περικλής, ο μεγάλος εμπορικός και πολεμικός στόλος! Πάνω απ' όλα ήταν ένας συγκεκριμένος τρόπος να περνά κανείς τη ζωή του! Στην αρχαία ελληνική γλώσσα υπάρχει μια λεξούλα που δεν τη συναντάμε σε καμιά άλλη γλώσσα του κόσμου: "Αγοράζειν"...
Η λέξη αυτή θα μπορούσε να αποδωθεί στη νεοελληνική ως "κωλοβαριλίκι"! Όταν οι πρόγονοί μας έλεγαν "αγοράζω", εννοούσαν ότι πηγαίνουν στην αγορά για να "κόψουν κίνηση", να δουν τι λέει ο κόσμος, να συναντήσουν φίλους, να μιλήσουν μαζί τους κι αν τους "καθόταν"... ν' αγοράσουν ή να πουλήσουν κάτι...
Έβγαιναν από το σπίτι χωρίς συγκεκριμένο σκοπό και σουλάτσαραν στον ήλιο περιμένοντας νά ρθει η ώρα για το μεσημεριανό φαγητό. Η τροπική μετοχή "αγοράζων" περιγράφει τον τρόπο που βαδίζει όποιος "αγοράζει", δηλαδή το αργόσχολο περπάτημα με τα χέρια πίσω από την πλάτη και σε μια σχεδόν ποτέ ευθύγραμμη διαδρομή.
Ο ξένος που έφθανε στην Αθήνα συχνά εκπλήσσονταν βλέποντας ένα τέτοιο πλήθος πολιτών να βαδίζουν πάνω-κάτω στους δρόμους, να σταματούν κάθε δυο βήματα, να συζητούν μεγαλόφωνα για το τι είναι καλό και κακό, να ξαναξεκινούν για να σταματήσουν και πάλι μετά από μερικά μέτρα!
Ε, λοιπόν, η παγκόσμια φιλοσοφία οφείλει πολλά σ' αυτή την περιπατητική συνήθεια των προγόνων μας!
1 σχόλιο:
Ευτυχώς! Άκρως κοινωνική συνήθεια τη βρίσκω! Μην κάνουμε το δικό μου το "υπέροχο": Τα μάτια εμπρός, στο στόχο και το βήμα γρήγορο... Αμαρτία! Κουτουλάς το γνωστό σου και σου λέει: "Βρε, παιδί μου, σήκωσε και λίγο το βλέμμα σου στον κόσμο..."
Αυτό για να μη μου βάλετε απουσία, κύριε! ;)
Δημοσίευση σχολίου