Νερό, άπειρο ή αέρας;

Μεγάλη τρέλα είχε ο Θαλής με την παρατήρηση των ουράνιων φαινομένων. Αλλά οι συμπατριώτες του δεν μπορούσαν να τον καταλάβουν.
Μια μέρα, καθώς περπατούσε κοιτώντας τον ουρανό, έπεσε μέσα σ’ έναν βόθρο! Ακόμα και μια υπηρέτρια που περνούσε τυχαία, άρχισε να τον δουλεύει: «βρε συ Θαλή, δεν μπορείς να δεις αυτά που είναι μπροστά στα πόδια σου, νοιάζεσαι για τα πράγματα του ουρανού;
Το κύρος του Θαλή ανέβηκε μόνο μετά το 585 π.Χ., όταν κατόρθωσε να προβλέψει μια ολική έκλειψη ηλίου! Από τότε αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στις μετρήσεις και στις έρευνές του.
Και δεν κατόρθωσε λίγα πράγματα: μέτρησε το ύψος των πυραμίδων από τη σκιά τους, διαίρεσε το έτος σε 365 μέρες, ανακάλυψε τη Μικρή Άρκτο κλπ.
Την εποχή εκείνη όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι και επιστήμονες κοιμόταν και ξύπναγαν με ένα άγχος: να βρουν την πρωταρχική ουσία των όντων, το στοιχείο δηλαδή απ’ το οποίο προέρχονται τα πάντα!
Για το Θαλή η αρχή ήταν το υγρό, δηλαδή το νερό! Ο φίλος μας είχε παρατηρήσει πως όλα όσα είναι ζωντανά στη φύση, αποτελούνται κυρίως από υγρά: τα φυτά, οι τροφές, το σπέρμα κλπ. Η αγαπημένη του φράση ήταν: «νερό ίσον ζωή!».
Για τον μαθητή του τον Αναξίμανδρο αρχή ήταν το άπειρο! Από αυτό προήλθαν όλα και σ’ αυτό θα καταλήξουν!
Κάπου ανάμεσά τους κινήθηκε ο Αναξιμένης. Γι’ αυτόν η πρωταρχική ουσία είναι ο αέρας! Ένα στοιχείο, δηλαδή, που βρίσκεται στη φύση (όπως το νερό του Θαλή) κι έχει το χαρακτηριστικό να είναι αόρατο (όπως το άπειρο του Αναξίμανδρου)…