«Η τραγωδία είναι μίμηση σοβαρής πράξης
που εκτελείται με στολισμένη γλώσσα και ευγενείς ήρωες!
Η κωμωδία είναι μίμηση φαύλων υποκειμένων,
Η κωμωδία είναι μίμηση φαύλων υποκειμένων,
συχνά και άσχημων,
και θεμελιώδες στοιχείο της είναι το γελοίο»!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Όχι κατ' ανάγκην. Τραγωδία είναι και "τράγων ωδή", άρα το τραγικό μπορεί να εμφανιστεί και ως κωμικό και τούμπαλιν.
Και η κωμωδία από την άλλη, αν δεχτούμε και το Διονυσιακό "κώμο" μπορεί να είναι άκρως τραγική. Χωρίς Διονυσιακό στοιχείο δράμα δεν υπάρχει είτε με τραγική είτε με κωμική αναφορά - είτε με τραγικό είτε με κωμικό αποτέλεσμα.
Όσο για τον Αριστοτέλη, αν θα έβλεπε Λαζόπουλο; Μπορεί και όχι. Ήταν γνωστό ότι είχε και εμμονές.
Ο Λαζόπουλος από την άλλη θα διάβαζε Αριστοτέλη;
Κάποιος είπε ότι οι Έλληνες "έφτιαξαν" την κωμωδία και την σατυρα, για να μπορούν να κοροιδεύουν χωρίς κανείς να τους πει τίποτε.
Σε μια "αθώα" αντιμετώπιση, η κωμωδία είναι βαθύτερη από την τραγωδία. Στην τραγωδία ο άνθρωπος είναι από κάτω των πραγμάτων, ενώ στην κωμωδία είναι από πάνω -τα περιφρονεί. Φυσικά, για να περιφρονείς, πρέπει να είσαι ήρωας -αλλά ο ήρωας δεν είναι ο κατεξοχήν τραγικός;
Ο Λαζόπουλος διαβάζει Αριστοτέλη.
Ο Αριστοτέλης επ'ουδενί. Η αναλυτική λογική του κατηγοριοποιούσε τα θεατρικά έργα τόσο συγκεκριμένα ώστε θα δυσκολευόταν να εντάξει τα σημερινά είδη στις κατηγορίες του.
Κάνα κόμικ θα διάβαζε...
προφανως οχι σοβαρος ανθρωπος ηταν
Δημοσίευση σχολίου