Τι είναι προτιμότερο;
Ένας υποκριτής φίλος
ή ένας ειλικρινής εχθρός;
Ρωτάω ...
γιατί, ένας υποκριτής φίλος
μπορεί να σου δώσει κάποια,
έστω ψεύτικη, ζεστασιά!
Ενώ ο ειλικρινής εχθρός
όχι...
Ένας υποκριτής φίλος
ή ένας ειλικρινής εχθρός;
Ρωτάω ...
γιατί, ένας υποκριτής φίλος
μπορεί να σου δώσει κάποια,
έστω ψεύτικη, ζεστασιά!
Ενώ ο ειλικρινής εχθρός
όχι...
29 σχόλια:
Μεγάλο το δίλημμα, κύριε καθηγητά. Ξεκάθαρα είναι τα πράγματα και στις δυο περιπτώσεις. Και τον υποκριτή τον αντιλαμβάνεσαι, αργά ή γρήγορα και τον εχθρό έχεις σίγουρα να αντιμετωπίσεις. Όσο για τη ζεστασιά, αν είναι... εικονική κάθε άλλο παρά τη νιώθεις.
Τι να πω; Από 'μάς να λείπουν, κύριε, μόνο αυτό.
Με εκτίμηση,
το σνούπι του τελευταίου θρανίου
Θα προτιμούσα τον ειλικρινή εχθρό γιατί θα 'ξερα από τι να φυλάγομαι.
Τη ζεστασιά της υποκρισίας την πληρώνεις πολύ ακριβά και δεν αξίζει τον κόπο.
Όμως τίθεται το ερώτημα: ένας υποκριτής μπορεί να ονομαστεί 'Φίλος';
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, μόνο η φιλία που συγκροτεί η αρετή και η υπό της αρετής προξενούμενη ευχαρίστηση (από φύσεις αγαθές και ενάρετες με ανιδιοτελή προσφορά αγάπης και όχι από τους φαύλους) θεωρείται φιλία.
και τα δυο ουσιαστικα εχουν ανεπιθυμητα αποτελεσματα αρα προς
τι τα διλημματα
ειναι σα να λες απο τι θες να πεθανεις απο πανουκλα η απο χολερα
η απαντηση ειναι δε μπαινω στο κολπο σου δε θελω να πεθανω
Κυκλο, συμφωνούμε...
Ανώνυμε/η, εμείς πρέπει να γίνουμε συνδιαχειριστές αυτού του μπλογκ... νομίζεις;
με συγχωρεις αλλα εισαι εξαιρετικος
και χαρηκα χθες οταν σε διαβαζα να
με συγχωρεις βεβαια για τα σχολια
δεν εμπεριεχουν ουτε δολο ουτε κακια
και παλι νασαι καλα οπυ και νασαι
Βρε φίλε/η, το ξέρω πως δεν υπάρχει "κακή πρόθεση"!
Με εντυπωσίασε που σχολίαζες με τόση σχολαστικότητα τα ποστάκια μου και σε προτείνω, ειλικρινά, για συνδιαχειριστή!
Άλλωστε... τόπος στα νιάτα και στο νέο αίμα ΠΑΝΤΟΥ! χεχε
Παντού, εκτός από την άσφαλτο, κύριε καθηγητά...
με εκτίμηση,
το σνούπι του τελευταίου θρανίου
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΦΡΟΝΗΣΗ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥΣ. Η ΦΡΟΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΚΑΛΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ, ΟΜΩΣ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΘΟΥΜΕ. ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΨΗΛΑ ΤΕΙΧΗ ΚΑΙ ΝΑ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΠΛΟΙΑ, ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΩΖΕΙ ΤΑ ΠΑΔΙΑ ΜΑΣ, ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΜΑΣ.
Καλύτερα ένας ειλικρινής εχθρός!
Γιατί από τον φίλο μπορείς να πληγωθείς πολύ περισσότερο όταν σε προδώσει, ενώ από τον εχθρό ξέρεις πάντα τι παίζει!
Ξέρει ο λαός μας και λέει: καλύτερα τον διάβολο που ξέρεις , παρά τον άγγελο που δεν ξέρεις! Καλώς σε βρήκα!
βρε κοροιδα ο εχθρος που ξερουμε μπορει και ναναι ενας πρωην φιλος
ομολογειστε πως το αγνωστο σας τρομαζει περισσοτερο παρα τα στημενα διλημματα
amana
και μια ερωτηση τελικα ποιον βρηκες γιατι θα σκασω τον αγγελο σου η τον διαβολο σου?
Ανώνυμε, παντου υπάρχει το άγνωστο.
Οι φίλοι μπορεί να είναι μεταμφιεσμένοι εχθροί και οι εχθροί μεταμφιεσμένοι φίλοι.
Προτιμώ το άγνωστο του μεταμφιεσμένου εχθρού από το άγνωστο του μεταμφιεσμένου φίλου.
Γιατί θα πρέπει να αποδεχτούμε τα δύο σκέλη της δικής σου σύγκρισης (άγνωστο-δίλημμα) και να πέσουμε στην ίδια διλημματική παγίδα πάλι, από την οποία, τάχα, πας να μας αφυπνίσεις;
εμ τα δικα σου καλυτερα ειναι?
δεν σου φτανουν το αγνωστο και τα διλημματα τα θες και μεταμφιεσμενα
πω πω μονο που σε διαβαζω αγχωνομαι
αν με διαβασεις ελπιζω να καταλαβεις
πως αποφευγω τα διλημματα καταργωντας τα με αλλη λογικη υπογραμμιζοντας πως δεν υπαρχει το συγκεκριμενο διλημμα τον εχθρο που γνωριζουμε τον αντιμετωπιζουμε το αγνωστο ειναι αυτο που μας φοβιζει.Ο φιλος που γινεται εχθρος περναει στη σφαιρα του γνωστου αρα προς τι τα διλημματα ,εκτος αν μας αρεσουν
Θα συμφωνήσω κι εγώ με τον άγνωστο. Όποιος λέει οτι προτιμάει έναν ειλικρινή εχθρό μάλλον δεν έχει γνωρίσει τέτοιον ακόμα. Άλλο πράγμα ο ειλικρινής φίλος που θα σου πει τα λάθη σου και άλλο ο ειλικρινής εχθρός ο οποίος δεν θα θελήσει να κάνει επουδενί ειρήνη μαζί σου,ούτε να πιστέψει την καλή σου πλευρά. Το μόνο καλό με τον ειλικρινή εχθρό είναι οτι σου δίνει την ευκαιρία να πολεμήσεις μαζί του.
Τι θέλουμε; Μια ψεύτικη ειρήνη ή εναν ειλικρινή πόλεμο. Η απάντηση είναι: μια ειλικρινή ειρήνη.
συμφωνεις μεν, αλλα θετεις αλλα διλημματα που μπορουν κι αυτα να μεταμφιεστουν... οπως ψευτικη ειρηνη
και ψευτικος πολεμος
η λογικη ειναι ενα οργανο ελευθεριας
αλλα και χειραγωγησης
εμενα μου αρεσει η ελευθερια και η δικη μου και των αλλων
Ανώνυμε/η,
Όταν τίθεται ένα δίλημμα, έχεις διάφορες επιλογές.
Μπορείς να πάρεις μέρος και συμμετέχεις απαντώντας, ή να το απορρίψεις και να μην ασχοληθείς, ή να το μετατρέψεις σε τρίλημμα κ.ο.κ. (όρα Άννα που προτιμάει την ειλικρινή ειρήνη).
Ας μην απαντήσω λοιπόν ξανά με τους όρους του διλήμματος (δηλ. να προτιμήσω συγκεκριμένα ή το μεν ή το δε), για να κατανοήσω με ποια λογική το καταργείς.
Το άγνωστο που φοβόμαστε, το θέτεις με βάση τις σχέσεις (ότι είναι οι κρυμμένες προθέσεις των ανθρώπων γύρω μας, φίλων ή εχθρών) ή κάτι άλλο άσχετο και γενικότερο; Δηλαδή, διάλεξες το φόβο του αγνώστου για να καταργήσεις το δίλλημα (με το σκεπτικό ότι και τα δυο συγκεκριμένα σκέλη του διλήμματος, ο εχθρός και ο φίλος μετατρέπονται σε κάτι γνώριμο, άρα αντιμετωπίσιμο;)
Αν είναι έτσι, διαλέγω κι εγώ (με τη δική σου λογική) την αγάπη για τον πλησίον και καταργώ το δίλημμα.
Άρα, τι στο καλό θέλουμε και ασχολούμαστε με τα διλήμματα;
Νομίζω ότι είναι νοητικές ασκήσεις και δεν χρειάζεται άγχος.
αγαπητη κυκλοδιωκτον δεν ειναι μονον
οι κρυμμενες προθεσεις ειναι και οι αλλαγες που επιφερει ο χρονος στις σχεσεις και στα μυαλα των ανθρωπων
τιποτα δεν ειναι σταθερο ολα αλλαζουν θεσεις ανθρωποι και πραγμαια
τωρα η επιλογη της αγαπης ευκολα ακουγεται κυριως γιατι την επιλεγουμε
ολοι στα λογια και στις φιλοσοφιες
που ερχονται και παρερχονται οπως τα
συννεφα στον ουρανο
Άγνωστε/η,
την επιλογή της αγάπης, την έθεσα ως θεωρητικό αντίποδα στη δική σου θέση αμφισβήτησης του διλήμματος.
Γνωστό τοις πάσι ότι η πρακτική της εκδοχή απέχει πολύ από την ευκολία του λόγου περί αυτής.
Σύμφωνα με τα λεγόμενά σου, η συνάρτηση τού χρόνου μετατρέπει και κάνει (εν δυνάμει) τα δεδομένα και γνώριμα σε "άγνωστο";
Δηλαδή εννοείς ότι αυτό που μας τρομάζει δεν είναι τι είναι ο άλλος (φίλος ή εχθρός), αλλά γενικά η μεταβλητότητα στις σχέσεις και στις επαφές μας με τους ανθρώπους.
Τότε γιατί να μην προσπαθήσουμε (τουλάχιστον), να χρησιμοποιήσουμε την αντιεγωιστική αγάπη του πλησίον ως φάρμακο γι' αυτόν τον φόβο;
(Το ότι προτείνω σαν φάρμακο την αγάπη, δεν σημαίνει ότι παραδέχομαι ασυζητητί την ύπαρξη ενός τέτοιου φόβου)
Και για να επανέρθουμε στο αρχικό θέμα, τελικά η διαφοροποίησή μας πάνω στο δίλημμα καταλήγει στο ότι εσύ αμφισβητείς και τις δύο επιλογές βάσει του φόβου του αγνώστου των σχέσεων, ενώ εγώ προτείνω να δεχτούμε και τις δύο βάσει της αγάπης του πλησίον, καταργώντας έτσι, αμφότεροι, το δίλημμα.
Δεν μπορώ να πω, είναι κι αυτός ένας τρόπος απάντησης (όπως είχα προαναφέρει).
Καλημέρα σε όλους!
με το να αγαπας μονη τους αλλους θα αλλαξει τιποτα απο την μεταβλητοτητα
και απο τις σχεσεις των αλλων που διεπει το συμφερον και το κατα που φυσαει ο ανεμος?
Το μονο που μπορεις να αλλαξεις τσως
ειναι η μοναχικη οπτικη σου γωνια
που θα σου δινει καποια χαρα
οσοι αγιασαν, αγιασαν μονοι χωρις να αλλαξουν τιποτα απο την συνηθη ροη των πραγματων και πολυ λιγοι τους καταλαβαν
Με την μεταβλητοτητα και το αγνωστο
κανενας δεν τα βαζει τα υπομενει οπως ολοι και με τον τροπο του
Παιδιά, δεν πάμε σε κανένα μπαράκι να συνεχίσουμε την κουβέντα;
Ανώνυμε/η, ποιος/α είσαι;
ειμαι αντρας καθηγητης ζω και εργαζομαι στην θεσσαλονικη
Aααα... κατάλαβα!
Βρήκες και τη Σαλονικιά την Κυκλοδίωκτον κι αρχίσατε το φλερτάκι! χεχε
Παίδες, χαιρετίσματα στη Σαλονίκη!
Ασκαρδαμυκτί, με πρόλαβες!
Ήθελα να πω στον ανώνυμο/η, ότι ήδη αρκετά καταχραστήκαμε τον χώρο μεταβάλοντας σε διάλογο την ανάρτηση, για να προεκτείνει κι άλλο τη συζήτηση.
το να απαντω σε οσους μου απευθυνουν
τον λογο το συνηθιζω κακη η καλη συνηθεια εσεις αποφασιζετε
δικο σας και το μαγαζι
προσωπικα δεν την πεφτω μεσω ιντερνετ
σε γυναικες
για να καθησυχασω τις οποιες φοβιες
η και εμμονες που χαρακτηριζουν κυριως τις ελληνιδες γυναικες
που νομιζουν οτι ολοι τους την πεφτουν χωρις καν να τις ξερουν η να τις εχουν δει ζωγραφιστες
αλλη μια τετοια φοβια (ψυχικο τραυμα?) το χουν πολλες που δινουν
ρεστα σε καταστηματα,πετουν τα κερματα στο τραπεζι για να μη σου τα ακουμπησουν στην παλαμη
πραγματα αδιανοητα ακομα και για τριτοκοσμικες χωρες εξαιρουμενων
των ισλαμικων
αυτο με τα ρεστα ειναι διασταυρωμενο
και δεν ειναι μονο προσωπικη εμπειρια
Δεν έχεις κι άδικο φίλε... τις προάλλες σε ένα λεωφορείο μπήκα σε μια συζήτηση κοριτσιών, έτσι... από αυθορμητισμό, και γυρνάει η μία και μου λέει: "καλά ρε φίλε, πόσο καιρό έχεις να γαμήσεις;"!
Πάντως, για να μην παραξηγηθούμε, η γλυκιά μας η Κύκλο δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία γυναικών!
Για να είμαι ειλικρινής μπερδεύτηκα με όλα αυτά που διάβασα. Το σίγουρο είναι ότι ο φίλος μπορεί να γίνει εχθρός και ο εχθρός φίλος και αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Οσο για τις γυναίκες η αλήθεια είναι οτι δεν είμαστε και πολυ μακριά απο την ανατολή και οι έλληνες άντρες δέν είναι όλοι εξευρωπαϊσμένοι και ευγενικοί όπως έσεις. Ετσι κι αλλιώς οι σχέσεις αντρών και γυναικών είναι μεγάλο θέμα και το Κυπριακό μάλλον θα το λύσουμε πρώτο.
Να ευχηθώ σε όλους σας καλές γιορτές!
Για τα εκτός θέματος της ανάρτησης σχετικά με φλερτ, φοβίες, κέρματα κλπ δεν γνωρίζω/ δεν συμμετέχω.
καλα χριστουγεννα στα γαλλικα noel που σημαινει κατα λεξη νεος ηλιος
ηλιος της δικαιοσυνης για τον κυριο ασκαρδαμυκτι και την καλη του παρεα
Παιδιά, εύχομαι σε όλους χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα.
Κύριε καθηγητά δεν κάνετε κι εσείς κανένα μπλογκί ... να κάνουμε παρέα;
Δημοσίευση σχολίου