Αν ρωτούσαμε έναν σκύλο κι έναν ελέφαντα για το μέγεθος του ανθρώπου, θα παίρναμε την ίδια απάντηση;

Στα μέσα του 5ου αιώνα π.Χ. η Αθήνα ήταν το πολιτιστικό κέντρο του κόσμου!
Το πολιτικό σύστημα της πόλης απαιτούσε τη γνώση και η γνώση τροφοδοτούσε τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Η "άμεση δημοκρατία" είχε ανάγκη από πολίτες μορφωμένους και κατόχους της ρητορικής τέχνης. Την ανάγκη αυτή έσπευσε να ικανοποιήσει ένα ολόκληρο ρεύμα περιπλανώμενων δασκάλων και φιλοσόφων, που άρχισε να συρρέει στην πόλη απ' όλον τον ελληνόφωνο χώρο.
Αποκαλούσαν τους εαυτούς τους "σοφιστές" και ζούσαν παραδίδοντας μαθήματα στους Αθηναίους.
Είχαν ταξιδέψει πολύ και γνώριζαν πολλά συστήματα διακυβέρνησης. Είχαν διαπιστώσεις πως τα ήθη, τα έθιμα, οι νόμοι και οι μύθοι των διαφόρων λαών είχαν σημαντικές διαφορές.
Οδηγήθηκαν έτσι στο συμπέρασμα πως όλα είναι σχετικά. Δεν υπάρχουν σταθερά κριτήρια για το τι είναι "δίκαιο" και "άδικο", και πως "ο άνθρωπος είναι το μέτρο των πάντων" δηλ. κάθε τι παίρνει το νόημά του σε σχέση με τις ανάγκες των ανθρώπων.
Ο Σωκράτης, αντίθετα, πίστευε πως υπάρχουν κάποιες αξίες σταθερές και απόλυτες, που ισχύουν παντού και πάντα.