Ο Σωκράτης είχε "μανία" με τους ανθρώπους. Ήθελε να κινείται διαρκώς ανάμεσά τους, να τους βλέπει, να συζητά μαζί τους, να τους προβληματίζει.Γι' αυτό και πού τον έχανες πού τον έβρισκες, δεν ξεκόλλαγε από την αγορά.
Οι φίλοι του που τον καλούσαν για περιπάτους στην εξοχή (στους σημερινούς Αμπελόκηπους) τους απαντούσε με ένα ... "τα χωράφια και τα δέντρα δεν έχουν τίποτα να μου διδάξουν"!
Ο Σωκράτης, σαν το Χριστό, δεν έγραψε ούτε μια λέξη. Όσα γνωρίζουμε γι' αυτόν τα έσωσαν οι μαθητές του, και κυρίως ο Πλάτωνας.
Ούτε του άρεσε να φεύγει απ' την πολυαγαπημένη του Αθήνα. Μόνο τρεις φορές πέρασε τα σύνορα, κι αυτές ως στρατιώτης για να συμμετάσχει σε εκστρατείες...
Ο Σωκράτης δεν δίδασκε, συζητούσε. Προτιμούσε να κάνει ερωτήσεις παρά να δίνει απαντήσεις.
Του άρεσε να φαντάζεται τον εαυτό του ως "μαμή". Τα παιδιά δεν τα γεννά η μαμή αλλά η μητέρα τους. Όμως η μαμή στέκεται δίπλα της και τη βοηθάει στη γέννα.
Έτσι κι ο Σωκράτης, θεωρούσε καθήκον του να βοηθάει τους ανθρώπους να "γεννήσουν" την ορθή γνώμη.
Γιατί η αληθινή γνώση έρχεται πάντα από μέσα μας, σαν το παιδί την ώρα της γέννας...
2 σχόλια:
Δύσκολη μέθοδος για ανυπόμονους μαθητές. Και χρειάζεται μεγάλο ταλέντο να μην προσφέρεις έτοιμη τη γνώση που κατέχεις, αλλά να αφήσεις το μαθητή σου να την ανακαλύψει ο ίδιος.
με εκτίμηση,
το σνούπι του τελευταίου θρανίου
Σνούπι του τελευταίου θρανίου, μην ξεχνάς πως ο Σωκράτης δεν είχε για μαθητές "πρωτάκια"! Ούτε καν "δημοτικάκια"! Έτσι;
Δημοσίευση σχολίου