Βάζοντας η φιλοσοφία το κρίσιμο ανθρωπολογικό ερώτημα "τι είναι άνθρωπος;" και προσπαθώντας να το απαντήσει, βρέθηκε εξ αρχής αντιμέτωπη με τη θρησκεία και, λίγο αργότερα, με την επιστήμη.
Στη θρησκεία ο άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει τον εαυτό του πλήρως μόνο ξεκινώντας απ' το Θεό! Η αυτονομία του ανθρώπου δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, γι' αυτό και η φιλοσοφία θεωρείται "ύβρις" και περιφρόνηση της καθαγιασμένης τάξης! Τις φιλοσοφικές διακηρύξεις για ελευθερία και ηθικό ανθρωπισμό τις ερμήνευσε ως εκκοσμίκευση (δηλ. αποϊεροποίηση) των χριστιανικών αρχών. Παρερμήνευσε την αντιεκκλησιαστική αιχμή πολλών νεοτερικών κινημάτων, αδυνατόντας να συλλάβει τον περιστασιακό χαρακτήρα της περιρέουσας πολεμικής ατμόσφαιρας. Την επιχειρούμενη αυτονόμηση της ηθικής απ' τις δογματικές αγκυλώσεις την έκρινε ως "απελευθέρωση από την ηθική" ή ως "ηθική σύγχυση"...
Αλλά και η επιστήμη, μόλις χειραφετήθηκε και ενηλικιώθηκε, έσπευσε να στραφεί κατά της φιλοσοφίας. Την κατηγόρησε ως απαρχαιωμένη, άχρηστη, θεωρητική, που θέτει ανούσια ή λανθασμένα ερωτήματα.
Όμως, η φιλοσοφία είναι εκείνη που υπενθυμίζει στην επιστήμη ότι ο άνθρωπος είναι κάτι περισσότερο από "μηχανή", ότι την ανθισμένη αμυγδαλιά μπορούμε να τη δούμε όχι μόνο με τα μάτια του ξυλοκόπου αλλά κι ενός ερωτευμένου ζευγαριού...
Η επιστήμη κινείται στο χώρο των μέσων ενώ η φιλοσοφία των σκοπών. Η επιστήμη προσεγγίζει πάντοτε ένα μόνο μέρος του ανθρώπου ενώ η φιλοσοφία προσπαθεί ν' αγκαλιάσει ολόκληρο τον άνθρωπο!
1 σχόλιο:
Πράγματι. Είναι απόρίας άξιο πως κατάφερε η Εκκλησία να δακτυλοδείξει τους άπιστους ως ανήθικους.
Δημοσίευση σχολίου